Hoe het begon... (2)
De eerste versie van het verhaal was dus in het engels (zie vorige post). We hebben elk verschillende levens achter de rug in engelstalige gebieden, dus engels is dik OK. Echter, dat schrijven was met stukjes en brokjes want we hebben natuurlijk onze praktijk te runnen, klanten te verzorgen, kleinkinderen te entertainen en schrijven vraagt rust en concentratie.
Na een dik jaar stapje voor stapje het verhaal zien groeien, kregen we van onze begeleiders te horen dat het eerst in het Nederlands mocht gepubliceerd worden. Oef...! Daar schrokken we even van. De uitleg was simpel: wij hebben voor dit leven gekozen in dit deel van de wereld ons ding te komen doen (De Lage Landen) en het verhaal heeft dus in de eerste plaats de energie die voor dit deel van de wereld bestemd is, ook al speelt het zich ergens anders, ver weg, af. Eens het even gepubliceerd zal zijn, zal worden gekeken naar een vertaling.
Dat gaf wel een uitdaging. We waren het engels en de engelse namen inmiddels erg gewoon geworden en hoe moet dat dan? De naam "Spitting Faces" klinkt voor ons een pak beter dan "Spuugt-in-gezicht". Bekt en leest ook vlotter. Een periode van overleg met onze spirits volgde, waarin ze vooral het advies "volg je hart" gaven. Knopen werden doorgehakt en het vertaalwerk begon...
Het schrijven van de andere delen van het verhaal stond dus "even" op pauze. Eerst voor een goeie Nederlandstalige basis zorgen, waarbij we onszelf enkele duidelijke regels mochten opleggen. Wat met plaatsnamen, wat met de namen in de oorspronkelijke talen? We hadden stof genoeg voor overleg. Enkele maanden verder hadden we de vertaling waar we ons goed bij voelden. We konden terug verder met het verhaal...
wordt vervolgd
Liefs,
Wouter en Maria