Boekscout Auteursblog - verhalen van en door auteurs

Yes! Het eerste exemplaar van ons boek is aangekomen (zie foto). Het moment om het te voelen, te besnuffelen, te bewonderen... glimmend van trots uiteraard. Dat eerste exemplaar in handen hebben is een heel speciaal moment, genieten ten top. Vanaf nu gaat het snel. Eind deze week start de voorverkoop, vanaf 10 november wordt het uitgeleverd. Benieuwd wie van de klanten in onze praktijk er als eerste mee zal binnenstappen...trotse groet,Wouter en Maria

Zoals beloofd krijgen jullie als eerste de definitieve versie van de kaft van het boek te zien. Bij deze! We zijn erg trots op het werk dat het productieteam van Boekscout geleverd heeft. Het past allemaal mooi in elkaar. De uitgever heeft ons ook laten weten dat de prijs van het boek 21,50 euro zal zijn. Mooi zo. Ideaal bedrag voor een top-cadeau zoals dit... en met de feestdagen in het verschiet is dat enkel maar goed nieuws. Voor ons is het nu wachten op het eerste exemplaar. Dat gaat van bij de drukker met de post opgestuurd worden, als alles meezit is er een kans dat dat nog voor het komende weekend bij ons is... weer erg spannend!wordt vervolgd ...Wouter en Maria

Ik herinner me het van toen ik jong was: de tekst "... even geduld aub..." die regelmatig te zien was op het (zwart-wit) TV scherm. Ik vond het heel normaal toen, nu zou dat ondenkbaar zijn. En laat het nu net dàt zijn wat er nu aan de hand is.We hebben het ontwerp van de kaft van het boek ter beoordeling gekregen, het ziet er écht goed uit. Echter, de kleine lettertjes vertelden ons dat we dat ontwerp met niemand anders mogen delen. Terecht wel, maar extra geduld vragend... We zijn heel blij met wat het boekscout team er van gemaakt heeft, hopelijk komt er snel een "go-ahead" voor druk, zodat we ook het beeldmateriaal voor de sociale media krijgen....even geduld ... bijna daar ...Toch wel spannend. Vooral omdat de vraag van de uitgeverij was om de (digitale) drukproef grondig na te lezen en we weer in de diepte van het verhaal gezogen werden. Ook al was dat niet de bedoeling, want dan zie je eventuele foutjes niet meer staan. Toch trekt het verhaal aan ons en mochten we onszelf er regelmatig uit "terugroepen", om beter te letten op schrijfwijzen, leestekens, hoofdletters, etc... Goed dat we weten dat het nu niet lang meer duurt, binnen 11 dagen start de voorverkoop...warme groet en tot gauw,Wouter en Maria

We zijn bijna door de voorraad blikjes geduld heen. Kunnen wachten op nieuws is een deugd... Gelukkig is deze week bijna om en zullen we dus gauw nieuws krijgen over de kaft van het boek, de layout, de prijs, etc. Mooi zo. Ondertussen hebben we niet stilgezeten, we kregen immers van onze begeleiders te horen dat de lessen en wijsheden die in het verhaal verwerkt zijn, nuttige inzichten bevatten voor de lezers. Waw! Wat een goed idee...Daarmee was de start gegeven voor een nieuwe reeks workshops. Even concreet, wat zijn we van plan... De gelaagdheid van het verhaal bevat behoorlijk wat directe en indirecte levenslessen en inzichten die vertaald kunnen worden naar de persoonlijke situatie van elke lezer. We zijn dus aan de slag gegaan met het schrijven van workshops op basis van De Stam van Regenboogkleuren. Dat is nu nog in het beginstadium, dus het is nog even wachten op de praktische details. We mikken erop met de workshops te kunnen starten in het begin van volgend jaar.Het boek bevat in elk geval stof genoeg die voor velen in hun huidige situatie ook nog brandend actueel is. Yes! Dank aan onze begeleiders om dit idee in onze geest te droppen...wordt vervolgd...warme groet,Wouter en Maria

Het schrijven was met stukjes en brokjes, tussen de activiteiten van onze praktijk door. Er waren uiteraard wel raakpunten en soms kwamen flarden van het verhaal mooi op tijd om als voorbeeld in de praktijk te dienen, met name tijdens de workshops over channelen. Dat waren van die momenten waar we soms stil werden, vooral toen bleek dat een (soms enkele...) van de deelnemers aan de seminars of workshops deel hebben uitgemaakt van onze stam 400 jaar geleden...We vroegen dan ook om meer uitleg aan onze begeleiders, die steeds weer wezen op het belang van "nu", in deze tijd, weer geïncarneerd te zijn voor veel zielen die mee willen bouwen aan die nieuwe wereld. En het verhaal toen, 400 jaar geleden, was ook zo een sleutelmoment in de geschiedenis van de mensheid. Die groep zielen die lang geleden besloten er samen voor te gaan en er aan te werken komen elkaar dan ook regelmatig tegen in verschillende incarnaties.En wat blijkt dan? Dat ze sommige van hun talenten ook in dit leven meegenomen hebben. Een mooi moment van herkenning en "weerzien" door tijd en ruimte heen. En ook een moment van loslaten. In dit leven heeft elk opnieuw een omgeving en uitdaging gekozen, die meestal geheel verschillend is van toen. Elk het eigen pad, elk de eigen keuzes. Mooi zo.warme groet,Wouter en Maria

Ja, het is spannend, zo een boek uitgeven. Een lang verhaal, na meer dan vijf jaar schrijven en bijschaven is het meer dan 50.000 woorden geworden en nog elke keer dat we het daarover hebben, komt er weer wat meer informatie binnen. Het stopt niet. Maar ja, als we met een uitgeverij werken, dan moet het wel eens stoppen. Er is dat ene moment dat je zegt "en nu sturen we het op". Dan is het de kunst om er af te blijven en te wachten. Wachten op een reactie van een uitgever. En na twee maanden eindelijk het telefoontje met dat grote compliment. En dan wordt het ineens erg druk. Verbeteren, aanhalingstekens juist zetten, foto's kiezen, flapteksten schrijven, er is zoveel te doen. Dat duurt totdat de productieafdeling zegt dat ze alles hebben en dat ze "er mee aan de slag gaan". En dan wordt het ineens weer erg stil. En dan duurt elke dag een week. Gelukkig is er dan deze blog om focus op te zetten. Met in het achterhoofd de aanbevelingen (hoe schrijf je een blog?) van de uitgeverij.Gelukkig hebben we in de lokale supermarkt het rek gevonden waar de blikjes geduld staan en hebben we daar een jumbo voordeelpak van gekocht. Daarnet toch nog zo een blikje opengetrokken, gisteren liet de uitgeverij weten dat "in de loop van volgende week" we een digitale drukproef mogen verwachten. En op onze vraag "wat zal de prijs zijn van het boek?" ook nog slechts een inschatting, de prijs zal immers afhangen van de uiteindelijke vorm die het zal krijgen... plop, weer een blikje geduld open...We weten dat alles goed is, dat de planning van Het Universum steeds in ons voordeel is (en altijd al geweest is), dus vertrouwen is er. En met het gezegde dat 400 jaar geleden ook al actueel was, ronden we deze blogpost af:You cannot push a river...wordt vervolgdwarme groet,Wouter en Maria ,

In de periode dat de eerste puzzelstukken van het boek aan groter tempo begonnen door te komen, werd het bedrijf waar Wouter toen werkte, overgenomen door een grote Amerikaanse groep en die besliste dat hij naar hun jaarlijkse conferentie in Las Vegas moest gaan. (Hoezo toeval?) Daar een weekje in de buurt rondreizen aanplakken was geen probleem en al gauw kwam de hint binnen dat dat Death Valley moest zijn (op slechts twee uur rijden). De naam Death Valley was in het verhaal nog niet gevallen, dus Wouter ging daar alleen en onbevooroordeeld naartoe, als uitvalsbasis "koos" hij het dorpje Beatty. Zijn rondreis in dat prachtige natuurpark werd gekenmerkt door een "zich er helemaal thuis voelen" gevoel en het ene na het andere moment van kippenvel. Waarom was hem nog niet duidelijk, maar dat het iets heel speciaals moest zijn, was wel klaar. Op de plek die Hell's Gate heet, kreeg hij het inzicht luidkeels zijn liefde voor Mepi uit te schreeuwen naar iedereen die het kon horen. Wist hij veel dat hij toen op een belangrijke plek uit het verhaal stond en dat zijn roepen zou opgepikt worden door de vele spirits die daar sedert de jaren '1600 zijn blijven rondhangen.Teruggekomen van die reis deelde hij zijn ervaringen uitgebreid met Maria, die zijn gevoel en ervaringen bevestigde met een heleboel herinneringen en extra feedback vanuit haar gidsen. Ze besloten om de volgende keer dat de gelegenheid zich zou voordoen, samen te gaan. Twee jaar later was het zover, Maria en Wouter samen op weg naar Las Vegas om er de natuurparken Death Valley en Valley of Fire te bezoeken, op zoek naar sporen van hun verblijf ginder in de jaren '1600....Inmiddels was natuurlijk het verhaal stevig gevorderd en wisten we van de gebeurtenissen die daar toen hebben plaatsgevonden. In de voorbereiding van die tweede reis waren we fans geworden van Google Earth en daarmee dikwijls ingezoomd naar de plekken en de gebieden die in het verhaal beschreven werden. Groot was onze verbazing en vreugde toen we net iets ten oosten van de Valley of Fire de "Moapa Valley" vonden. Een duidelijker aanwijzing kon niet...wordt vervolgdwarme groet,Wouter en Maria

Eindelijk! Voor het eerst samen terug naar de plekken waar we toen geleefd hebben. We kozen ervoor in de week tijd die we hadden om zowel Valley of Fire als Death Valley te bezoeken. En om de trip zowel een toeristisch als een 'research' aspect mee te geven. Death Valley is in de maand januari een van de mooiste bestemmingen die je je kan indenken. Wetende dat het daar in de zomer boven de 50°C wordt (in de schaduw...) beleef je in januari en februari daar geheel andere fenomenen. Het warmste en tevens laagste punt van de vallei is Badwater Basin. -85m onder de zeespiegel, een zoutvlakte en als je daar staat en rondkijkt, zie je sneeuw (!) liggen op de bergtoppen om je heen. Wow! Het geeft je een idee van de omstandigheden die de stam 400 jaar geleden tijdens het reizen wel eens kon meemaken.In Death Valley, meer naar het noorden bij Hell's Gate, vind je in dat seizoen dan weer cactussen die in bloei staan (zie foto) , wat een mooi contrast met die dorre rotsige omgeving en het grote zoutmeer... Geleid door onze gidsen vonden we enkele belangrijke plekken uit de verhalen terug, het kippenvel kwadraat dat we kregen zei eigenlijk al genoeg, het kwam al op vóór we van hierboven de bevestiging kregen over de plek. Wat is het lichaam toch een sterke antenne. Tijd voor wat energetisch werk, dat lees je in de aanhangsels van het verhaal.De dag erna reisden we door naar het andere natuurpark Valley of Fire, ten oosten van Las Vegas, waar we op sporen gewezen werden in de rode rotsen die Ilan met zijn mentor daar achtergelaten hebben. Zelfde effect, onze huid deed met dat vele kippenvel overuren... Daar ter plekke rondlopen gaf een idee waarom Ilan op die plek een soort verliefd was en we begrepen het helemaal!wordt vervolgdwarme groet,Wouter en Maria

De eerste versie van het verhaal was dus in het engels (zie vorige post). We hebben elk verschillende levens achter de rug in engelstalige gebieden, dus engels is dik OK. Echter, dat schrijven was met stukjes en brokjes want we hebben natuurlijk onze praktijk te runnen, klanten te verzorgen, kleinkinderen te entertainen en schrijven vraagt rust en concentratie.Na een dik jaar stapje voor stapje het verhaal zien groeien, kregen we van onze begeleiders te horen dat het eerst in het Nederlands mocht gepubliceerd worden. Oef...! Daar schrokken we even van. De uitleg was simpel: wij hebben voor dit leven gekozen in dit deel van de wereld ons ding te komen doen (De Lage Landen) en het verhaal heeft dus in de eerste plaats de energie die voor dit deel van de wereld bestemd is, ook al speelt het zich ergens anders, ver weg, af. Eens het even gepubliceerd zal zijn, zal worden gekeken naar een vertaling.Dat gaf wel een uitdaging. We waren het engels en de engelse namen inmiddels erg gewoon geworden en hoe moet dat dan? De naam "Spitting Faces" klinkt voor ons een pak beter dan "Spuugt-in-gezicht". Bekt en leest ook vlotter. Een periode van overleg met onze spirits volgde, waarin ze vooral het advies "volg je hart" gaven. Knopen werden doorgehakt en het vertaalwerk begon...Het schrijven van de andere delen van het verhaal stond dus "even" op pauze. Eerst voor een goeie Nederlandstalige basis zorgen, waarbij we onszelf enkele duidelijke regels mochten opleggen. Wat met plaatsnamen, wat met de namen in de oorspronkelijke talen? We hadden stof genoeg voor overleg. Enkele maanden verder hadden we de vertaling waar we ons goed bij voelden. We konden terug verder met het verhaal...wordt vervolgdLiefs,Wouter en Maria

Een verhaal schrijven begint altijd ergens mee. Dit verhaal begon met een channeling. Een van onze favoriete spirits die ons jaren geleden uitdaagde onze herinneringen uit te diepen en terug te gaan naar ons leven aan het begin van de zeventiende eeuw. Hij gaf wat flarden van tekst mee, waarin voor Maria vreemd genoeg onmiddellijk veel herkenning zat. Als kind werd ze immers door haar begeleidende spirits dikwijls verhaaltjes verteld en die zijn levendig in haar herinnering blijven hangen. Het spreken met spirits is al van bij Maria's geboorte de normaalste zaak van de wereld.Na nog enkele berichten die duidelijk door hen gelabeld werden als "jullie vorige leven bij de indianen" was onze nieuwsgierigheid behoorlijk geprikkeld en begonnen we concrete vragen te stellen en onze eigen herinneringen met hen af te checken. Het hek was van de dam. Ineens presenteerden zich een reeks oude medicijnmannen en stamleden van toen om ons puzzelstukken van het verhaal aan te reiken. Vele channeling sessies en vele maanden later was de rode draad van het verhaal duidelijk en kwam het bericht dat we daar een boek mochten van maken.En gezien alle informatie in de engelse taal doorkwam zette Wouter zich aan het schrijven. In het engels....wordt vervolgdliefs,Wouter en Maria

Beste auteurs, sturen jullie een goeie foto door van jullie twee om op de achterflap te zetten? - Oops… euh… ja natuurlijk doen we dat….Schattie, hebben wij nog recente goeie foto’s van ons twee die daarvoor bruikbaar zijn? Nope, niet echt, neen, die op onze website zijn al wat ouder en de recente zijn van ons met de kleinkinderen... Dus wij rondvragen bij vrienden of er iemand op korte termijn tijd wil maken om wat foto’s van ons te nemen. Al snel hadden we een “ja”. Mooi zo. En enkele dagen later zaten we met enkele honderden goeie foto’s van onszelf voor de laptop met keuzestress…Veel erg mooie foto’s, maar zijn ze ook geschikt voor op de achterflap van het boek? Zijn ze goed gekaderd? Zijn ze scherp? Kijken we in de lens? Zijn onze gezichten evenwichtig belicht? Zijn ze niet te donker? Gelukkig heeft Wouter van zijn bompa al op jonge leeftijd geleerd wat "goeie" portretfoto's zijn, die ervaring komt nu goed van pas.Stap één was alles uit de map weghalen dat duidelijk niet geschikt was. Bleven we met nog zo’n 15 foto’s waaruit gekozen mocht worden. Nog eens een eliminatieronde en we bleven met twéé foto’s over … wat nu? Doen wat we meestal doen in zulke situaties: Loslaten en wachten op signalen uit Het Universum.En ja hoor, binnen tien minuten was het er: in huis ineens een zwarte vlinder die maar bleef om ons heen fladderen. En alle deuren en ramen waren dicht. Wat een stevige hint... even "vlinder" opzoeken in de werken van Christiane Beerlandt en het werd ons plots helder welke van de twee foto’s het zou zijn.Wat heerlijk toch, dat Universum dat je steeds de goeie richting uitstuurt…warme groet,Wouter en Maria

Nu dat er een duidelijke publicatiedatum is, is het tijd om voor jullie een kleine tip van de sluier te lichten over de inhoud van het boek.Het vertelt de levens van Mepi en Ilan aan het begin van de zeventiende eeuw. Het gaat over de levens die wij, Wouter en Maria, ook toen samen beleefd hebben. In dat leven waren we ook een stel. Het boek is gechanneld en gebaseerd op (voor ons) waargebeurde feiten. We hebben de ervaring mogen hebben om in dit leven concrete sporen te mogen terugzien van ons leven toen. We verzekeren je, dat was kippenvel!Deel één gaat over Mepi die als klein kind met een klein groepje begeleiders op reis gaat naar het oosten op zoek naar haar lotsbestemming. Deel 2 beschrijft het reilen en zeilen van de jonge Ilan bij zijn stam en deel 3 gaat over hun gezamenlijke traject. Onze zielen hadden het ook in dat leven goed voorzien: we zouden elkaar hoe dan ook weer tegenkomen. En onze individuele keuzes maakten dat dat sneller of trager zou gaan...Wordt volgende week vervolgd ...

Een tweede tipje van de sluier: Ditmaal over de naam van de stam.De titel van het boek "De Stam van Regenboogkleuren" geeft de naam weer van de stam die toen gebruikt werd. Die naam hadden ze echter zelf niet gekozen, Mepi vond dat ze eigenlijk geen naam behoefden, ze waren immers gewoon zichzelf en dat gegeven een naam of label opplakken, beperkte het alleen maar.De naam was bedacht door een medicijnman van een nederzetting die Mepi met haar stam onderweg tegenkwamen. Ze waren toen al op Noord-Amerikaanse bodem, in wat nu Canada is. De medicijnman was verbaasd mensen te zien met een andere huidskleur dan degene die hij van kinds af aan kende. En dan nog niet één andere, neen, alle huidskleuren waren in de stam vertegenwoordigd. Die medicijnman vond daarom dat Stam van Regenboogkleuren een passende naam was. Zelf gebruikte de stamleden die naam niet, hoewel die naam een eigen leven ging leiden buiten hen om. Zo kwam het dat krijgers uit stammen die ze onderweg tegenkwamen (maar nog nooit ontmoet hadden) hen met die naam of variaties erop aanspraken. Twee veel gehoorde varianten waren "Tribe of universal colors" en Tribe of many colors" In de oude "sacred stories" die nu nog voortleven bij sommige stammen komen nog steeds verwijzingen naar de stam van toen voor. De laatste die we gehoord hebben is "The large tribe that came from the North" (Die grote stam die uit het noorden kwam) door een oude indiaanse vrouw uit een dorpje vlakbij Death Valley.

Yes! Wat goed... deze ochtend even gekeken en ja hoor, de uitgeverij heeft een verschijningsdatum gegeven. Wij blij!Even de datums op een rijtje: Vanaf 27 oktober 2023 zal het boek aanwezig zijn op de webshop van BoekScout en kan je het voorbestellen. Op de verschijningsdatum word je boek dan gedrukt en door de uitgeverij gratis naar jou opgestuurd. 10 november 2023 is de officiële publicatiedatum van het boek, vanaf dan is het via verschillende webshops verkrijgbaar. Kort daarna zal het ook in onze praktijk verkrijgbaar zijn, daarover zullen we later berichten.Nu de datums bekend zijn, werken we met deadlines. Eerst nog wat over en weer communiceren met het productieteam van BoekScout, meedenken over kaft, layout, etc en dat vanaf nu met harde datums in het achterhoofd. Een beetje spannend toch wel, hoewel er al veel voorbereidend werk geleverd is.Van zodra een en ander meer concreet wordt (zoals het beeld voor de kaft bijvoorbeeld) delen we dat.Wij nu verder enthousiast aan het werk...warme groet,Wouter en Maria

Spannend. Welke foto gaat op de kaft van het boek? En o ja, hebben jullie ook een goeie foto van jezelf voor op de achterflap? Daarmee aan de slag gaan opent weer een hele wereld. Gelukkig zijn er in ons netwerk enkele goeie fotografen, we hebben zelfs keuze, die graag ons beide op de gevoelige plaat willen zetten. Digitaal dan wel...En de foto voor op de kaft. Mooi toch dat Boekscout ons laat kiezen uit de gehele Adobe Stock. Wàt een beeldbank is dàt... miljoenen foto's, grafische ontwerpen, AI beelden,... het zoeken naar een goed beeld is een taak op zich. Trefwoorden bedenken, past het wel bij het verhaal, klopt de sfeer van de foto... we leren weer stevig bij.We laten ons dan ook leiden door ons gevoel en door wat Het Universum ons influistert. Heerlijk is dat. Na een half uurtje intensief zoekwerk met ons tweeën worden we duidelijk in een bepaalde richting gestuurd... wat het is kunnen we nu nog niet zeggen, we willen uiteraard van BoekScout weten of het bruikbaar is...wordt vervolgd ...Wouter en Maria

De titel zegt het al, ons welkom voelen. Dat was de eerste indruk die we kregen bij Boekscout na het insturen van ons manuscript voor ons boek "De Stam van Regenboogkleuren". Het is toch wel een drempel, je werkt jaren aan een tekst en die wordt dan wel "je kindje" en ja, dat geef je niet graag af. Toch die drempel over en dan afwachten. En nog maar eens een blik geduld opentrekken. En nog een en nog een...Plots kwam het telefoontje, ze vonden het een intrigerend verhaal waar ze met momenten kippenvel van kregen... wow, dat compliment kwam warm binnen. Daar werden we even stil van. Als je dat hoort zeggen van mensen die uitgeven als hun beroep hebben en dus tientallen teksten per jaar aangeboden krijgen, dan doet je dat wat. En dan de volgende stappen... eerst de tekst klaar maken, wat een andere manier van zeggen is om "de fouten er uit te halen". Spelling en grammatica worden nauw bekeken en maar goed ook. Onze eerste conclusie was dat we weer een heleboel bijleerden. Dank daarvoor aan het manuscripten team van Boekscout. Vervolgens weer wat teksten maken voor de achterflap, beschrijving, biografie en die gaan dan (of wat dacht je) een heel aantal keren over en weer. We kijken nu uit naar de volgende fase: het praktische ontwerp van het boek: grootte, kaft, foto's,... een heel nieuw hoofdstuk waar we weer veel van gaan leren. En we zijn benieuwd natuurlijk naar wat Boekscout gaat zeggen over een mogelijke verschijningsdatum....wordt vervolgd ...Wouter en Maria